Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ...



Όταν με πιανει ανησυχια σκεφτομαι οτι

Θα κολυμπησω μεχρι να πνιξω τα μηρμυγκια που τρωνε τις σκεψεις μου

Θα κλαψω μεχρι να ξεπλυθουν τα σκουπιδια που βλεπω

Θα τραγουδησω μεχρι να σωθουν οι κραυγες που ακουω

Και μετα θα κοιμηθω για να συναντησω τους φιλους μου

Και να γινουμε οι τελευταιοι εφευρετες σ έναν κοσμο που χανεται.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Άρης Αλεξάνδρου

LES VOYELLES


Le premier jour de son émigration

étranger parmi les étrangers, muet
(il ne parlait pas leur langue sonore
chantante) le premier jour, il prêtait l' oreille
il boulevardait, il notait les voyelles
les o ouverts, les e fermés dans son cahier de musique
il modulait les airs en les sifflant, il écrivait des phrases
et le soir du premier jour il est entre dans un cafe.
U ie a a e io il vovalisa.
On lui a servi Une bière à la pression.
La bière était bien fraîche, désaltérante
il la buvait à petites gorgées
en se disant qu' il pouvait rester ici, dans ce pays
lui, un musicien, parmi les musiciens.

ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ

Την πρώτη μέρα 
ξένος ανάμεσα σε ξένους, άλαλος,
(δε μιλούσε τη μουσική τραγουσιστή τους γλώσσα)
 την πρώτη μέρα αφουγκραζόταν,
περπάταγε στα βουλεβάρτα,
 σημείωνε τα φωνήεντα πάνω στο πεντάγραμμο
παράλλαζε τη διαδοχή των ήχων, σφυρίζοντάς τους
γράφοντας φράσεις και το βράδι
την πρώτη μέρα, μπήκε σε ένα καφενείο.
Έα οήι ύα βοκάλισε.
Του σέρβιραν Ένα ποτήρι μπύρα.
Η μπύρα είταν παγωμένη, ξεδιψαστική
την έπινε γουλιά γουλιά
και σκεφτόταν πως μπορεί να μείνει εδώ
σ'αυτή τη χώρα
αυτός ο μουσικός ανάμεσα σε μουσικούς.


Y.Γ. http://o-a-blog.blogspot.gr/2012/08/blog-post_24.html 


Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

The Dark Knight is a fucking bourgeois-cop


Αν δεν επρόκειτο για μια καθαρή προπαγάνδα υπέρ του Νόμου και τη Τάξης δεν θα ασχολιόμουν καθόλου με την Επιστροφή του Σκοτεινoύ Ιππότη[1] που παίζεται αυτές τις μέρες στους σινεμάδες. Θα έκλαιγα, για δέκα περίπου λεπτά, τα επτάμιση ευρουλάκια που ξόδεψα για μια κακοστημένη ταινία, γεμάτη σεναριακές μπαρούφες, κλισέ και επαναλήψεις πραγμάτων που έγιναν στις δυο προηγούμενες ταινίες (Batman Begins-τελείως μούφα, The Dark Knight-η μόνη που αξίζει λόγω του Joker).
Όμως, στην περίπτωση του Dark Knight Rises έχουμε να κάνουμε με μια ταινία υπεράσπισης των καπιταλιστών (ο ίδιος ο Γουέιν-Μπάτμαν, το ΔΣ των Επιχειρήσεων Γουέιν, ο Φοξ), των μπάτσων (ο διοικητής Γκόρντον, ο νέουρας Μπλέικ και το πλήθος των αστυνομικών της Γκόθαμ  που παγιδεύεται στα τούνελ της πόλης)  και των μικροαστών (οι φιλήσυχοι πολίτες της Γκόθαμ, όπως ο καλός παπάς που φροντίζει τα ορφανά). Από την άλλη, ο παρανοϊκός τρομοκράτης Μπέιν, η συμμορία του και το ανώνυμο πλήθος που τον στηρίζει (φυλακισμένοι και όχι μόνο), η ηθική αυτουργός Μιράντα Τέιτ που κρύβεται πίσω από όλα (spoiler yeah!) αλλά και η Σελίνα (Cat-woman) προέρχονται από τις χαμηλές τάξεις, από τις χωματερές της κοινωνίας, όπως οι ίδιοι ή άλλοι αφηγούνται κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Σκοπός των Κακών είναι να καταστρέψουν την Γκόθαμ Σίτι (τι άλλο) γιατί δε γουστάρουν τον δυτικό πολιτισμό. Είναι ενδεικτικοί οι στόχοι του πανούργου σχεδίου των Κακών: χρηματιστήριο (χρήμα), γήπεδο Μπέιζμπολ (θέαμα), αστυνομικά τμήματα και δημαρχείο (κράτος), σπίτια πλουσίων (αστική τάξη) κλπ. Ενδεικτική επίσης είναι η φρασεολογία καθώς η δράση των Κακών χαρακτηρίζεται «επανάσταση» και οι πρακτικές τους παρουσιάζονται χαοτικές, εγκληματικές και ολοκληρωτικές: κλέβουν και λεηλατούν τα σπίτια των πλουσίων  (κάτι αντίστοιχο με το οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια) καταστρέφουν ό,τι τους καπνίσει (κάτι σαν τα «απρόκλητα επεισόδια των κουκουλοφόρων") και στήνουν δίκες όπου η μόνη επιλογή είναι ο «θάνατος» των κατηγορούμενων πλούσιων ή μπάτσων (παρωδία των λαϊκών δικαστηρίων) και κατεβάζουν τανκς στους δρόμους!!!
Ακόμη, υπάρχουν άμεσες αναφορές στον «ισλαμικό κίνδυνο», μέσω των φαντασμαγορικών εικόνων καταστροφής της πόλης με εκρηκτικά, μέσω της ενδυματολογίας των κακών και των φυλακισμένων στη φυλακή «πηγάδι» (από όπου προέρχονται και οι δυο βασικοί κακοί) και τέλος μέσω του μακαρίτη Κακού Ρας Αλ Γκουλ, πατέρα της κακοτάτης Τέιτ (spoiler ολε), που το όνομα του στα αραβικά σημαίνει το «Κεφάλι του Δαίμονα».
Στην ντεμέκ επική μάχη στο τέλος της ταινίας, έξω από το δημαρχείο της πόλης στο οποίο υπάρχει κατάληψη από τους Κακούς, οι δυο πλευρές Καλών-Κακών είναι τελείως ξεκάθαρες. Από τη μια είναι ο Μπέιν με τους οπαδούς του και από την άλλη οι ταλαιπωρημένοι αστυνομικοί που ήρθαν να δώσουν τη ζωή τους για να προστατέψουν την αγαπημένη τους Γκόθαμ, με τη βοήθεια πάντα του υπεργαμάτου Γουέιν-Μπατμαν, ο οποίος σε συνεργασία με την Σελίνα (την οποία και εξαγοράζει) καταφέρνουν να απελευθερώσουν τους μπάτσους από τα έγκατα της πόλης (κρίμα). Κλείνοντας η ταινία, και αφού ο ήρωας έχει σώσει την Γκόθαμ από πυρηνική βόμβα  (τι πρωτότυπο), βγαίνουν από τα σπίτια τους οι νοικοκυραίοι της πόλης που είχαν κλειστεί για να γλιτώσουν από το χαμό που προκάλεσε ο Μπέιν και οι οπαδοί του. Είναι αυτοί οι ανώνυμοι, φιλήσυχοι πολίτες που θέλουν να ζουν ευτυχισμένα την κανονικότητα μιας Γκόθαμ που οι κακοί είναι στο χώμα ή στη φυλακή και οι αστυνομικοί στους δρόμους για να προστατεύουν την ατομική ιδιοκτησία και την ατάραχη ζωή τους.
Για να μη μακρηγορώ η ταινία αποτελεί μια ελεεινή αντιστροφή της πραγματικότητας με μοναδικό σκοπό να μας πείσει πως χωρίς τάξη και ασφάλεια, χωρίς αστυνομία και κράτος, χωρίς αφεντικά και προστάτες δεν θα τη βγάλουμε καθαρή. 


[1] Σωστότερα θα έπρεπε να λέμε Άνοδος ή Ανάδυση του Σκοτεινού Ιππότη ή αν θέλουμε να το πάμε στο πορνογραφικό, θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ως Η Ανερχόμενη Στύση του Σκοτεινού Ιππότη, μια και στην ταινία οι ωραίες γυναίκες γουστάρουν ή πηδάνε τον Μπάτμαν.  Τo Dark Knight Returns άλλωστε είναι ένα πολύ καλό κόμικ του Frank Miller.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

σκουληκιασμένη γαλέτα - τυρί τεμπεσίρι



"Ήδη τότε δεν έλειπαν οι Άραβες. Μήτε οι μαύροι. Μήτε οι Βιετναμέζοι, οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Πορτογάλοι. Χωρίς πρόβλημα όμως. Η οικονομική κρίση το δημιούργησε το πρόβλημα. Η ανεργία. Όσο ανέβαινε η ανεργία τόσο πιο πολλούς τους βλέπαμε τους μετανάστες. Νόμιζες ότι ο αριθμός των Αράβων αυξανόταν σε αναλογία με τις στατιστικές της ανεργίας! Το άσπρο τους το ψωμί, οι Γάλλοι το έφαγαν τη δεκαετία του '70. Τώρα όμως δεν έπρεπε να έρθουν άλλοι να τους πάρουν έστω κι ένα ψίχουλο. Οι Άραβες να τι έκαναν: μας έκλεβαν τη μιζέρια από το πιάτο μας!"

Ζαν-Κλωντ Ιζζό,  απόσπασμα από Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας

"Τον φοβόμουνα πάντα το θείο μου. Ήταν άγριος και κακός σε μένα, όπως και στους ναύτες του. Κάλλιο σκλάβος στ' Αλιτζέρι — παρά με το Μιχαλολιάκο, έλεγαν για να δείξουν την απονιά του. Ό,τι παστό παλιοκρέατο, μουχλιασμένος μπακαλάος, αλεύρι πικρό, σκουληκιασμένη γαλέτα, τυρί - τεμπεσίρι, στην αποθήκη του Μιχαλολιάκου βρισκότανε. Κι ο λόγος του πάντα προσταγή, αγριοβλαστήμια και βρισίδι. Μόνον απελπισμένοι πήγαιναν στη δούλεψη του. Μα ο μαγνήτης που έσερνε την ψυχή μου έκανε να τα λησμονήσω όλα. Να πατήσω μια στην κουβέρτα, έλεγα, και δουλειά όση θες."


Ηλίας Κασιδιάρης, απόσπασμα από τα Λόγια της Πλούτσας